"Koku- Patrick Süskind" Kitap Yorumu

Kitap Adı: Koku

Özgün Adı: Das Parfum:  Die Geschichte eines Mörders

Kitap Yazarı: Patrick Süskind

Çevirmen Adı: Tevfik Turan

Sayfa Sayısı: 263
Yayınevi: Can Yayınları


Arka Kapak

XVIII. yüzyıl,  Fransa. Kitabın kahramanı Jean-Baptiste Grenouille, tüm insancıl duygulardan yoksun, yalnızca kokulara karşı görülmedik ölçüde duyarlı, istediği kokuları üretebilmek için cinayet işlemekten çekinmeyen biridir. Herkesin, her şeyin kokusunu alma, dilediği tüm kokuları üretme konusunda gerçek bir dahi olan bu genç adamın, kendi kokusunun olmadığını, bu nedenle insanların kendisinde koku alamadıklarını anladığı gün dünyası başına yıkılır. Tek çıkar yol, başkalarına varlığını hatırlatacak kokular sürmektir. 

Toplum içinde bir birey olarak var olamamış; ama kendi benliği dışında her istediğini yaratabilmiş, bir dahiyi sergileyen bu görkemli alegorinin olağanüstü akıcılıkla erişilen son bölümü, benzeri herhalde Kafka'nın eserinde görülebilecek bir insanlık tragedyasının anlatısıdır.



Benim Yorumum

   Etkileyiciydi. Bittiğinde kendimi gerçekten çok sıradan ve kötü hissettim. 

  

    Öncelikle arka kapakta yazanlara pek takılmayın. Olayı çok iyi anlatamıyor bence. Grenouille doğmadan önce annesinin doğurduğu tüm çocuklar ölmüş. Kadın bu doğuracağı da ölü olur diye düşünüyor. Balık tezgahının başında kendi kendine doğuruyor çocuğunu. Sonra kadın bayılıyor. Millet bunu kan revan içinde görüyor ama balıklardan gelmiştir kan, pis kokudan bayılmıştır falan deniyor. Sonra bir ağlama sesi. Grenouille bağırıyor. Yazar diyor ki hayata nefesle değil çığlıkla başlamış, yaptığı her şey yaşayabilmek için ve Grenouille kötü biri. Genel olarak Grenouille'yi iyi tanımlamıyor. İnsancıl duyguları yok. Her neyse. Grenouille bağırınca millet buluyor çocuğu, anneside bebeği ölüme terk etmekten idam ediliyor ve ana karakterin macerası başlıyor. Bir çok el değiştiriyor. İşlerden hep karla kurtuluyor. Ne olursa olsun. Bir şekilde karlı çıkmayı başarıyor. Böyle diyince de sanki olaylar saçma bir şekilde gerçekleşiyormuş gibi durdu ama hayır her şey gayet mantık çerçevesinde. 

   Yukarıdaki söylediklerim zaten kitabın ilk birkaç sayfasında yazan olaylardı. O yüzden spoilder değil merak etmeyin. 

   Bir de şu koku olayına değinmek istiyorum. Arka kapakta denildiği gibi Grenouille'nin kokusu yok. Ama bunu çok güzel bir şekilde kullanıyor. İnsan kokusunu yapıyor. Küflenmiş peynir, sirke... Bunun gibi kokan maddeler kullanıyor. Sonra bunu parfümle karıştırıyor ve toplum içinde fark edilir hale getiriyor kendini.O sıradaki işine göre farklı kokular kullanıyor. Eğer acelesi varsa karşındaki kişinin acele etmesini sağlayan bir koku süruyor, eğer fark edilmemek istiyorsa kokusuzluğunu kullanıyor. Böyle söyleyince saçma geldi farkındayım ama değil. Detaya girmeden anlattığım için böyle oldu. Her şey gayet mantıklı merak etmeyin Söylemedim sanırım. Grenouille'nin burnu çok hassas. Her kokuyu ayırt edebiliyor ve bunları beyninde çok güzel bir şekilde depoluyor. Her insanın farklı kokusu var ve bu kokudan görmeden kimin geldiğini uzaktan bile ayırt edebiliyor. Zaten şu kendine koku sürmesi olayı da bununla alakalı biraz. Her durumda farklı, ama yine de kendimize özgü kokmamızla alakalı. 

   Son olarak cinayet olayı. Buraya hiç girmeyeceğim. Cinayetlerle ve onları kullanma şekli ve hele sonunda olan olay cidden çok etkileyiciydi. Cinayet kısmı kitabın biraz daha sonlarında oluyor. En başta da var ama o sadece bir tane. Arka kapağı okuduktan sonra ne cinayeti diye çok bekledim, her sayfadan sonra acaba şimdi mi olacak, nasıl kullanacak ki dedim. Eğer sizde de öyle olursa bilin, o olay sonlara doğru oluyor.

   Bir de olaylar tabi ki bu kadar değil. Bir çok şey var. Mesela mağaranın içinde geçirdiği 7 yıl falan. Kitabın tamamı çok ilgi çekici bir an bırakmıyor ama buralar en hayret ederek okuduğum yerler arasındaydı.

   Kitapta sinirimi bozan iki şey vardı. Birincisi yazarın araya girmesi.  Çok sık olmasa da anlatıcı o olduğu için araya giriyor. 'Şunu da söyleyelim' gibi ifadeleri vardı sevmedim bunu. Bir de devamlı Grenouille'yi kötülemesi. Her araya girdiğinde ona laf sokuşturup duygusuzluğundan bahsetmesi sinirimi bozdu. 

   Ama bunlar kitabı kötü mü yapıyor? Hayır. Çok etkileyiciydi. Özellikle son sayfayı okuyunca şöyle bir kalıyorsunuz. 'Nasıl ya?' gibi nidalar da olası. 

  Zevk alarak okudum. Sanırım tahmin edebildiğim olay yoktu. Bazen uzun anlatımlar olabiliyor, hiç olayın yaşanmadığı sayfalar da var ama ben onları da merakla okudum. Verdiği bilgiler ilgi çekiciydi. 

   Yazı çok uzadı. Ben beğendim. Herkese tavsiye eder miyim? Hayır. Herkesin ilgini çekebileceğini sanmıyorum. Mesela çok sık fantastik okuyan biriyseniz ve ara vermek istiyorsanız, ilgi çekici, öyle devamlı aksiyonlu değil ama yine de hareketli bir kitap arıyorsanız, ha bir de klasik olsun derseniz öneririm. Az önce kendimi anlattım. Şuna öneririm buna öneririm diyemeyeceğim sanırım ama herkesin ilgisini çekeceğini de düşünmüyorum.